PRESS

Informacja dla dziennikarzy:

KOMIKS MIKROPOLIS
Seria komiksowa Mikropolis jest publikowana od 1994 r. w licznych gazetach i magazynach (m.in. Gazeta Wyborcza, Aktivist Exklusiv, Fluid, Meble, The Cut). Seria doczekała się dwóch wydań książkowych i zyskała dużą rzeszę fanów – należy do najbardziej znanych współczesnych polskich komiksów. Dennis Wojda (scenarzysta) i Krzysztof Gawronkiewicz (rysownik) pracują aktualnie nad trzecim albumem z serii Mikropolis.

ALBUM MOHEROWE SNY
Moherowe sny to tytuł drugiego tomu znanej i popularnej serii o miasteczku Mikropolis. Album wydany po raz pierwszy w 2003 r. zyskał uznanie zarówno wśród czytelników, jak i krytyków, czego dowodem są zdobyte liczne nagrody na Międzynarodowym Festiwalu Komiksowym w Łodzi (Grand Prix, Nagroda Publiczności, Najlepszy Scenariusz). W roku ukazania się komiks otrzymał nagrodę Koraka za najlepszy album polski oraz nominację do Nagrody Pegaza w kategorii Sztuka.

Drugie rozszerzone wydanie albumu Moherowe sny zawiera historie wcześniej publikowane w magazynie Fluid (Poeta, śmierć i zupa cebulowa), piśmie literackim Meble (cykl Rewolucja krzeseł) oraz w antologii komiksowej I co dalej kapitanie? (Kapitan nie istnieje). W drugim wydaniu dodano m.in. historię pt. Braterstwo krwi, która wcześniej została wydrukowana w antologii Komiks kontra AIDS. W Moherowych snach można odnaleźć wiele odniesień do filmów Davida Lyncha i Wernera Herzoga oraz do opowiadań Franza Kafki i Rolanda Topora. Komiks nawiązuje stylistycznie do niemieckiego ekspresjonizmu i horrorów klasy B.

Kazimiera Szczuka o komiksie: „Wznowienie Mikropolis Wojdy i Gawronkiewicza pozwoli docenić profetyczny charakter jednego z najbardziej niesamowitych polskich komiksów. Babcia i moher, ważne motywy świata Mikropolis nie powinny jednak być rozumiane prostacko czy dosłownie. Moherowe sny, nawiedzające mieszkańców miasteczka, niosą lęki i niepokój rodzące się w zderzeniu ze śmiercią, utratą, żałobą, naruszeniem granic podmiotu. Niesamowitość należy tu rozumieć zgodnie z sensem, jaki nadał temu słowu Zygmunt Freud. Nie-samowite to tyle co wyobcowane, wyparte, prześladowcze, ale pochodzące z samego wnętrza, z tego co najbardziej znajome i własne. Bunt domowych krzeseł to idealny, kliniczny model nie-samowitości, kiedy treści nieświadome, wzgardzone podnoszą szczególnego rodzaju rebelię. Wówczas dochodzi do nawiedzeń, przebicia między światami. Widmo skażonej krwi, złej choroby czy piekła, w którym Ozrabal poszukuje zmarłej babci, to byty współegzystujące z uśmiechniętą tarczą słońca wstającego co rano nad Mikropolis. Najistotniejsze pytania przełomu wieków, pytania polityczne, egzystencjalne i duchowe znajdują w dziele Wojdy i Gawronkiewicza głęboko poruszające, szamańskie niemal upostaciowanie”.

Moherowe sny, definicja Andrzeja Kotańskiego: „Sny moherowe (zwane także majakami Mohera) – marzenia senne o niepoznanej dotychczas etiologii, charakteryzujące się dużą plastycznością, rozbudowaną scenografią i obfitością niezrozumiałych symboli. W dwudziestowiecznej systematyce marzeń sennych przywykło się określać tym terminem kompulsywnie powracające w czasie snu obrazy niemające bezpośredniego związku z podświadomością, ani życiem codziennym pacjenta, zachowujące jednocześnie pozorną intensywność znaczeniową. Sny moherowe wzięły swoją nazwę od wiedeńskiego markiza Egona von Mohair, który jako pierwszy opisany przypadek cierpiał na s.m. podczas swojego jedynego pobytu w miasteczku Mikropolis w latach dwudziestych ubiegłego wieku. Współczesne badania nad s.m. wskazują na ich związek z encefalopatią płatów czołowych mózgu, urojeniami typu wielkościowego, spaniem w wilgotnych pomieszczeniach i architekturą fabryczną. Powracające w nich symbole to: brzytwa, krzesło, zegar z kościotrupów, piejący kogut, pogrzeb babci, cebula, jamnik, odcięte palce i prześladowanie mniejszości etnicznych”.